sokaklar mı küçüldü,
ben mi büyüdüm?
bir vapur içinde hatıralarımı okudum, hafif bir rüzgar, içimde bir heyecan,
çocukluğuma gittik dün gece…
çocukluğumu aradık anılarımla birlikte.
ben mi büyümüştüm, yoksa sokaklar mı darlaştı, bilmiyorum.
kayboldum sokaklarında mavinin, defalarca kaybolmuştum oysa ama,
bu sefer farklıydı.
çıkamadım sokaklarından,
sevemedim ben yeniyi,
eskiyi aradım, aradım durdum,
bulamadım gideceğim yerleri.
ben mi büyüdüm yoksa çocukluğumu mu çaldılar?
bir saat kulesi karşıladı beni,
zamanı durdurmuş yine.
yaşanmamış aşk hikayeleri vardı meydanda,
yıllar önce olduğu gibi duruyorlardı yanı başımda.
sessizdi meydan ama duyuyordum
söylenmemiş sözlerle yankılanıyordu gece.
rüzgarla birlikte çarptı yüzüme,
kaçamadım.
bir kez olsun kaçmak istemedim.
oturdum bir köşeye, geçmişimi bekledim.
Ne sokaklar küçülmüştü
ne de ben büyümüştüm.
Prinkipo anlattı o gece.
tanımamıştım, değişti sandım
ben dinledim, o anlattı.
tıpkı yıllar önceki gibiydi,
bir o kadar değişmiş.
kaçamamış zamanın yıkıcılığından.
sessiz bir gecenin
kaçınılmaz çığlıklarıydı bunlar.
bir mavi tam ortasında bu koca geçmişin,
çağırıyor hala yalnızlıklarına.
yıllar önceki gibi mutlu mu, sanmıyorum.
hangimiz koruduk sanki mutluluğumuzu.
huzur, huzur hala orada bir yerlerde.
ben büyüdüm ve çocukluğumu çaldılar.
gecenin bir yarısı aradım her yerde.
bir saat kulesi ve ben,
en çok o gece özledik geçmişi…
Kapak görseli: Betsy Penso
sokaklar mı küçüldü,
ben mi büyüdüm?
bir vapur içinde hatıralarımı okudum, hafif bir rüzgar, içimde bir heyecan,
çocukluğuma gittik dün gece…
çocukluğumu aradık anılarımla birlikte.
ben mi büyümüştüm, yoksa sokaklar mı darlaştı, bilmiyorum.
kayboldum sokaklarında mavinin, defalarca kaybolmuştum oysa ama,
bu sefer farklıydı.
çıkamadım sokaklarından,
sevemedim ben yeniyi,
eskiyi aradım, aradım durdum,
bulamadım gideceğim yerleri.
ben mi büyüdüm yoksa çocukluğumu mu çaldılar?
bir saat kulesi karşıladı beni,
zamanı durdurmuş yine.
yaşanmamış aşk hikayeleri vardı meydanda,
yıllar önce olduğu gibi duruyorlardı yanı başımda.
sessizdi meydan ama duyuyordum
söylenmemiş sözlerle yankılanıyordu gece.
rüzgarla birlikte çarptı yüzüme,
kaçamadım.
bir kez olsun kaçmak istemedim.
oturdum bir köşeye, geçmişimi bekledim.
Ne sokaklar küçülmüştü
ne de ben büyümüştüm.
Prinkipo anlattı o gece.
tanımamıştım, değişti sandım
ben dinledim, o anlattı.
tıpkı yıllar önceki gibiydi,
bir o kadar değişmiş.
kaçamamış zamanın yıkıcılığından.
sessiz bir gecenin
kaçınılmaz çığlıklarıydı bunlar.
bir mavi tam ortasında bu koca geçmişin,
çağırıyor hala yalnızlıklarına.
yıllar önceki gibi mutlu mu, sanmıyorum.
hangimiz koruduk sanki mutluluğumuzu.
huzur, huzur hala orada bir yerlerde.
ben büyüdüm ve çocukluğumu çaldılar.
gecenin bir yarısı aradım her yerde.
bir saat kulesi ve ben,
en çok o gece özledik geçmişi…
Kapak görseli: Betsy Penso
Paylaş: