Bıktım, Bıktım! – İrving Baruh

Gerçekten bıktım artık, kendi ülkemde, doğduğum büyüdüğüm ülkemde, her kötülüğün Yahudilikle ve Yahudilerle ilişkilendirilmesinden;

Her gün, birçok haberde, köşe yazısında, kötü bir olayın arkasında Yahudilerin olduğunun iddia edilmesinden;

Kötü birilerinin Yahudi olduğunun iddia edilmesinden;

Haber yorumlarında Yahudilerden şeytan diye bahsedilmesinden;

Yahudilere edilen binbir çeşit ana avrat küfürden;

Hakaretten;

Yahudilere bela okunmasından;

Hatta Yahudi kelimesinin küfür olarak kullanılmasından;

Çocukken korunma içgüdüsüyle birçok zaman Yahudi olduğumu söyleyememiş olma gerçeğinden;

Yahudiliğimle ilgili zaman zaman hakaretler işitmiş olmaktan;

Bazı hakaretleri arkadaş dediğim insanlardan işitmiş olmanın yarattığı hayal kırıklığını hatırlıyor olmaktan;

Sosyal medyada, arkadaş dediğim kişilerin bilinçli veya bilinçsiz Yahudilerle ilgili “Dünyayı yönetiyorlar.”, “Korkunç planları var.”, “Para için herşeyi yaparlar.” gibi paylaşımlarına tanık olmaktan;

Tahminimce %80-90 kadar büyük bölümünün Yahudi biriyle karşılaşmamış olduğu bu ülkeye, Yahudilerle ilgili her türlü saçmalığın pompalanmasından ve bunun etkili olmasından;

Devlet yetkililerimizin sürekli Yahudilikle ilgili nefret dolu yorumlarını hayretle değil gayet doğal karşılamaktan;

Muhalif kesimden yine aynı hakaretleri işitmekten;

Birbirlerini “Yahudi dostu, Yahudi işbirlikçisi” diye suçlamalarından;

AMA EN ÇOK,

2 ve 4 yaşındaki kızlarımın gözlerinin içine, o melek suratlarına bakarken, nesillerdir benim, ailemin doğduğu, büyüdüğü bu topraklarda yaşadıkları sürece, onların da aynı şeyleri yaşayacaklarını biliyor olmaktan, hatta bir gün daha korkunç şeyler yaşama ihtimallerini biliyor olmak ve bu konuda hiçbir şey yapmazsam gelecekte yaşayacağım vicdan azabının bilincinde olmaktan

BIKTIM.