Geçmiş Zaman Hikayeleri Makaleler

Hrant Dink’ten Sonra – İzel Sırmakeş

Hrant Dink’in 9. ölüm yıl dönümünde gerçekleştirilen anmadan bir kare. Fotoğraf: Mynet

19 Ocak 2007 saat 14:30 suları Osmanbey metro istasyonunda inip Kurtuluş’taki evimize yürürken aklımda ne vardı hiç hatırlamıyorum. Eve gidip televizyonda Son Dakika haberlerinde, biraz önce önünden geçtiğim Agos gazetesinin önünde Hrant Dink’in öldürüldüğü söyleniyordu.

Ertesi günlerde ilk defa bu ülkeden umudumu kaybettiğimi, vurulduğu yere gidip mum yaktığımda hissettim. Çünkü bu güzel ülkemde azınlık olmak; sizi sevmeyen birine kör kütük aşık olmak gibi.

İnancınız ve etnik kökeninizin farklı olması yakın çevrenizde bile sizi yaralar. Siz “Ermeni ama iyi çocuk”sunuzdur, “Yahudi ama olsun nasıl kibar”sınızdır. Sizi öven sözlerdeki AMA’lar sizi nasıl yaralar bilmezler. Halbuki asıl sıfatımız ‘’İNSAN’’dır…

Azınlık olmak futbol galibiyetlerine beraber sevinmek, askere gitmek, vergi vermek, krizlerde zora girmek; ancak memur, subay, bürokrat olamamak demektir. Azınlık olmak acılarınızda ötekileştirilmenizdir.

Artık bu ülkede kültür mozaiği var diye birbirimizi kandırmayalım. 1915 Ermeni soykırımıyla (veya nasıl adlandırmak isterseniz – ölenleri geri getirmeyeceği bilinciyle), 6-7 Eylül olaylarıyla, İstanbul sinagog bombalamalarıyla, Hrant Dink suikastıyla, Struma’yla hesaplaşmadan, özünde dürüst olmadan, nasıl bir arada ahenk ile yaşayabiliriz? Benim sezinlediğim artık toplumun her kesiminde insanlar tedirgin güvensiz halde oldukları.

Sosyal medyada kullanılan, ilk akla gelen hakaretler, konu ile alakası olmasa bile, mensup olduğunuz köken oluyor. Ufak bir eleştiri ya da yorumda konu ne olursa olsun tepkiler, küfürleşmeler havada uçuşuyor.

Efendiler sizler kaybettiğiniz insanlığınızı televizyon reklamlarında değil, o tanımadığınız, konuşmaya korktuğunuz azınlıklar ile komşuluk ettiğinizde, ticaret, arkadaşlık yaptığınızda, inançlarını, kimliklerini, küfür olarak kullanmadığınızda, empati ve iletişim kurduğunuzda kazanacaksınız.

Birbirimizi kandırmayalım. Toplumun kendi içinde kavgası süren o kadar konu varken sıra azınlıklara gelmez. Düzelir mi? Artık düzelmez. Ben o mumu yakarken hissettim umudumun kaybolduğunu…

Cehalet günümüzde zihinlerde değil vicdanlarda… 



1 comment on “Hrant Dink’ten Sonra – İzel Sırmakeş